Regelmatig zien wij cliëntjes van ouders die niet zijn opgegroeid in Nederland, die de taal niet optimaal machtig zijn maar die vooral een opvoeding geven die niet geheel aansluit op de eisen die in Nederland aan een opvoeding worden gegeven.
We zien dan een kind dat thuis in een volledig andere situatie opgroeit dan buiten, op school of op de voetbalclub bijvoorbeeld. Zo’n kind leeft als het ware tussen twee werelden. Zijn of haar gedrag wordt door de buitenwereld echter wel beoordeeld volgens de maatstaven die we “hier” hanteren en dat is niet eerlijk. Dit is de reden dat wij, die als zorgorganisatie primair worden ingeschakeld om het kind te helpen, onze hulp altijd laten vergezellen van een systemische aanpak. Dit is ook de reden waarom wij in onze praktijk trachten hulpverleners te bieden die bekend zijn met andere culturen, die liefst ook een andere taal machtig zijn. Dat schept ten eerste verbinding maar geeft ten tweede de mogelijkheid opvoedingen en gedrag van kinderen beter te plaatsen in de achtergrond.
Die verbinding zoeken we door gebruik te maken van de bestaande opvoedstructuren in plaats van deze te veroordelen. We bieden ouders inzicht in hetgeen hun opvoeding teweeg brengt en we bewegen mee. Als hulpverlener moet je je goed realiseren dat jij slechts tijdelijk en in beperkte mate beschikbaar bent en dat ouders vooral in staat gesteld moeten worden de opvoeding zodanig ter hand te nemen dat hun kind niet “buiten de boot valt”. Want dat gebeurt helaas nog vaak. We zien kinderen eindigen op cluster 4 onderwijs die daar eigenlijk helemaal niet horen. We zien veel kinderen die op een te laag niveau onderwijs volgen en die daardoor de kans helemaal niet krijgen hun talenten te leren kennen en ontwikkelen. We zien uiteindelijk dus kinderen en ouders die niet gelukkig zijn. Met alle gevolgen van dien.
“Gelukkige kinderen, gelukkige ouders” staat onder ons logo op de ramen van onze vestigingen. Andersom geldt evenzeer. Pas als we een kind zien als onderdeel van een systeem waarin het opgroeit en we rekening houden met en gebruik maken van de bestaande achtergrond, kunnen we helpen. Wij geloven niet in de hokjes zoals deze momenteel in de Jeugdhulp aanwezig zijn, waarbij kind en gezin als afzonderlijke eenheden worden beschouwd.
En wees eerlijk, beste lezer, jij was zelfstandig niet geworden wie of wat je bent. Ook jij was onderdeel van een gezin met een bepaalde achtergrond en cultuur.
