De laatste maanden worden we steeds vaker ingeschakeld door scholen. Zowel het basis als het voortgezet onderwijs zoeken naar manieren om kinderen sneller benodigde zorg te bieden. Uiteraard hebben scholen daar zelf baat bij maar deze inspanning komt vooral voort uit de dagelijkse praktijk. Elke dag namelijk worden deze scholen geconfronteerd met kinderen die zorg nodig hebben en als je werkt in het onderwijs en je dus van nature gericht bent op hun ontwikkeling, doet het pijn als de hulp uitblijft. Hulp blijft uit omdat kinderen op wachtlijsten staan of omdat ouders niet bereikt worden.
Veel scholen nemen daardoor zelf het initiatief. Financiële middelen worden ingezet om zorgverleners in te huren die direct met de kinderen aan de slag kunnen of om trainingen in te kopen die de interne deskundigheid vergroten zodat sommige zorgvragen intern kunnen worden opgepakt.
Voor organisaties als de onze is het uiteraard geweldig om te werken op scholen. Wij houden van kinderen en niets is fijner dan ons werk te mogen doen in een omgeving waar kinderen worden omringd door professionals die hetzelfde doel voor ogen hebben als wij: kinderen een fijne en veilige ontwikkeling laten doormaken. We sluiten aan in de klas als het nodig is of geven individuele therapie in een tussenuur. Scholen zijn ook veel in contact met ouders en spelen van nature een belangrijke rol in de levens van gezinnen, zij hebben heel goed zicht op de jeugd en het dagelijkse leven. Op deze wijze komen ook wij drempelloos met ouders in contact en kunnen we opvoedondersteuning bieden. Het is vanuit dit oogpunt eigenlijk heel logisch dat jeugdhulp en onderwijs samenwerken. Het maakt de lijnen kort en zorgt ervoor dat signalen snel en adequaat worden opgepakt. We zijn ervan overtuigd dat een werkwijze waarbij onderwijs en zorg intensief samenwerken, zorgt voor een verlaging van de vraag in de Jeugdzorg. Situaties die aandacht behoeven zijn eerder in beeld en kinderen en gezinnen worden sneller bereikt. Hulp wordt eerder ingezet en effectiever. Dit heeft op vele maatschappelijke gebieden positieve gevolgen.
Het zou goed zijn als dit structureel wordt ingezet. Juist dit soort “best practices” moet meer aandacht en opvolging krijgen. Er gaat namelijk ook heel veel goed in de jeugdhulp, dit is zo’n voorbeeld. Dergelijke initiatieven moeten worden omarmd en moeten meer in het daglicht komen zodat het navolging krijgt.
